Dzieci niechętnie mówią o swoim problemie, zamykają się w sobie, a rodzice nie do końca wiedzą, jak sobie z całą sytuacją radzić.

Dodatkowo, jeśli rodzice zwracają się do lekarza po radę, często nie uzyskują jednoznacznych odpowiedzi na swoje pytania.

Kontrola nad pęcherzem i wykształcenie wszystkich niezbędnych mechanizmów nie jest czymś, co człowiek ma od urodzenia. Tego trzeba się nauczyć. Odbywa się to w miarę rozwoju dziecka. Przyjmuje się, że w wieku 3-5 lat umiejętność ta powinna się utrwalić.

Przeważnie dziecko najpierw zyskuje kontrolę nad czynnościami fizjologicznymi w ciągu dnia. Stopniowo uczy się też, jak zatrzymywać mocz przez noc. Opóźnienie dojrzewania mechanizmów odpowiedzialnych za wydalanie prowadzi do zaburzeń w oddawaniu moczu.

Wyróżnia się 2 podstawowe typy zaburzeń:

nietrzymanie moczu – niekontrolowany wyciek moczu, którego dziecko jest świadome, ale którego nie jest w stanie kontrolować; mocz jest wydalany małymi porcjami;

moczenie mimowolne – niekontrolowane oddawanie moczu przez dziecko, które z racji swojego wieku już powinno kontrolować tę czynność, ale nie potrafi zapanować nad pęcherzem; jest to zaburzenie czynnościowe, nie związane z uszkodzeniem układu moczowego; pęcherz jest opróżniany całkowicie, np. podczas snu.

Najczęstsze przyczyny problemów z trzymaniem moczu u dzieci:

• zakażenia lub wady układu moczowego,
• nowotwory pęcherza moczowego,
• mózgowe porażenie dziecięce,
• niepełnosprawność,
• otyłość,
• zaparcia,
• cukrzyca,
• alergia pokarmowa,
• epilepsja,
• zaburzenia neurologiczne,
• problemy psychologiczne.

Najczęstszym problemem jest moczenie nocne, zaliczane do moczenia mimowolnego. Dowiedz się więcej na temat tego problemu, klikając odnośnik moczenie nocne.

Problemy z nietrzymaniem moczu mogą się nasilić po wakacjach – powrót do szkoły jest dla dziecka stresujący.