Najskuteczniejszą metodą radzenia sobie z problemem nietrzymania moczu jest metoda małych kroków. Działania, które z pozoru nie mają wiele wspólnego z problemem, mogą okazać się pomocne w radzeniu sobie z nietrzymaniem moczu zarówno u osób aktywnych ruchowo, jak i chorych leżących. Niezwykle ważne jest pozytywne nastawienie i chęć wprowadzenia korzystnych zmian.

Od czego zacząć?

Często osoby, u których pojawiło się nietrzymanie moczu, bagatelizują problem lub wstydzą się go na tyle, że ukrywają go przed najbliższymi i swoim lekarzem. Trzeba jednak pamiętać, że przedłużające się zwlekanie z wizytą u lekarza może prowadzić do pogłębienia się schorzenia odpowiedzialnego za nietrzymanie moczu. Wizyty tej nie należy więc odkładać.

Przełamanie wstydu jest trudne, przygotuj się więc do wizyty:

Wypisz na kartce pytania, jakie masz do lekarza, aby w trakcie wizyty nic Ci nie umknęło – pamiętaj, że masz prawo pytać o wszystko, co jest związane z Twoim zdrowiem.

Zacznij prowadzić dziennik mikcji na kilka dni przed pójściem do lekarza – im więcej informacji lekarz wyczyta z dziennika, tym dokładniej będzie wiedział, jakich wskazówek Ci udzielić.

O co może zapytać lekarz:

• W jakich sytuacjach zdarza się nietrzymanie moczu? Podczas śmiechu, podnoszenia ciężkich przedmiotów, przy wysiłku fizycznym itp.
• Czy zdarza się popuszczanie moczu w drodze do toalety?
• Czy często pojawia się odczucie parcia na pęcherz?
• Czy żeby wydalić mocz potrzebne jest silne parcie?
• Jak wygląda strumień moczu podczas opróżniania pęcherza (ciągły/przerywany)?
• Czy korzystasz z wyrobów chłonnych, leków lub zażywasz inne środki, mogące wpłynąć na stan układu moczowego?
• Jaki prowadzisz styl życia, czy palisz papierosy itp?

Lekarz po przeprowadzeniu wywiadu może skierować do lekarza specjalisty – urologa. Ponieważ same objawy nie są wystarczające do postawienia diagnozy, prawdopodobnie zostaną również zlecone specjalistyczne badania, analiza moczu oraz inne testy, których wyniki umożliwią dobór najlepszego sposobu leczenia. Przygotuj się, że lekarz może przeprowadzić badanie fizykalne (urologiczne/ginekologiczne).